राज्य अब ऐतिहासिक मोडमा पुगेको छ । संक्रमणकालको अत्यन्त नाजुक अवस्था सफलतापुर्वक पार गरिसकेपछि जनताले बिभिन्न आशा र आशंकाका बिच नयाँ (समृद्ध आधुनिक र न्यायपुर्ण) नेपालको सपनालाई साकार पार्ने प्रण गरेका छन् । अब राज्य एकाध व्यक्ति र समुहको स्वार्थको निम्ति चलाइने परम्परा तोडिनु पर्छ । राष्ट्रिय स्वाभिमान, पहिचान र एकतामाथि कुनै सम्झौता नगर्न अबको नेतृत्वलाई बारम्बार खबरदारी गर्नुपर्छ । साँढे दुई करोड नेपालीमध्ये कोहि पनि दायित्व एक अर्कालाई पन्छाई उम्कन मिल्दैन । ६०१ जना मात्रले केहि गर्न सक्दैन तसर्थ हामी सबै मिलेर उनीहरुको साथ दिनुपर्छ । राष्ट्रिय सम्पत्ति र सम्पदाहरुको आत्मघाती सम्झौताहरुमा सम्भव भए पुनरावलोकन गरिनुपर्छ र भविष्यमा त्यस्ता गतिविधिहरु गर्न गराउन दिनुहुदैन । हामी जनता अब वाचडग को भुमिकामा रहनुपर्छ । तेलको राजनीतिले त देशलाई खायो खायो अब चाँडै खाद्यान्नको राजनीति हुदैछ । यदि हामीले आफुलाई पुग्ने गरी कृषि उत्पाकत्व बढाएनौ भने हामी निकट भविष्यमानै अर्का चरम संकटमा फस्नेछौ। तर अब संयम भएर लाग्नुपर्छ । हामीसँग पानि छ सायद भविष्यको कुनै पानामा हामी पनि पानिको राजनीति गर्न सफल हुनेछौँ । भनिन्छ भारतलाई गास बास कपासभन्दा पनि बढि पानिको जरुरत छ । उ सँग धेरै खेतियोग्य जमिन छ तर पानि छैन । त्यसैले भारतले गंगा, ब्रम्हपुत्र टिस्टा जस्ता बिशाल नदिहरु जोडि भिमकाय नहरहरु बनाउने योजना ल्याएको छ जसलाई River linking Project नाम दिइएको छ । यदि त्यो योजना सफल भएमा हल्दिया बन्दरगाहमा चल्ने पानिजहाजहरु रुसको भोल्गा वाल्टिक नहरहरुभन्दा बिशाल नहरहरुमार्फत देशका भित्रि भागसम्म पुग्नेछन् फलस्वरुप भारतलाई कृषिले अतुलनिय रुपमा अगाडि लैजानेछ । त्यसले बंगालको खाडिमा खस्ने नदिहरुलाई सम्भवतः हिन्द महासागरमा खसाल्नेछ । तर त्यसको असर बंगलादेशलाई मात्रै नभई सबै एसियाली मुलुकहरुमा पर्नेछ मौसम परिवर्तनको कारण । भारत नेपालबाट बिशेषतः बिजुली र पानि चाहन्छ । नेपाली नदिहरुमा नेपालभित्रै बाँध बाँधि भारत पुर्याउने र नेपाल डुबाई भारतको उद्धार गर्ने उसको नीति केहि हदसम्म सफल भएको छ । भारतको बिकास होस् ठिक छ तर भारतलाई राम्रो बनाउन नेपाल बिगार्न मिल्दैन । वर्गसंघर्ष बाहेक सायद भारत र बिदेशप्रतिको अनाबश्यक बफादारिता र देशप्रतिको घात नै कथित जनयुद्ध र संघर्षको कारण थियो । तर अब हामी सचेत हुनु जरुरी छ । यदि बिकास गर्ने हो भने राज्य बलियो हुनुपर्छ । नेपालमा अमेरिकि, भारितय, चिनिया कुनै मोडेलको नीति हुबहु नल्याई तीनीहरुको राम्रा पक्षहरुलाई मात्र अनुसरण गर्नुपर्छ । पेट्रालको खपत कम गर्न धेरै यात्रु ओसार्न सक्ने ठुला गाडिहरु चलाउनु पर्छ र तीनीहरु बिजुलीबाट चलाउनु पर्छ । जनसंख्या बृद्धि कम गर्न बिशेष जोड दिइनुपर्छ । बिदेशिइएका दक्ष जनशक्तिलाई देशमा फर्कने वातावरण बनाउनुपर्छ । म बरु दिनमा एकछाक मात्र खाएर बाँच्न तयार छु तर स्वाभिमानी र आत्मनिर्भर देशको नागरिकका रुपमा बाँच्ने वातावरण बनाइयोस् । त्यसैले जनआन्दोलन सकिएको छैन र जारी रहिरहनेछ अबको नेतृत्वलाई सहयोग सहजिकरण र खबरदारी गर्न । जय नेपाल !!!!
Friday, June 6, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
साँच्चै हो, हाम्रो आन्दोलन जारी छ । अनि यहाँ अब तेल पछि खाद्यान्नको राजनिति हुँदैछ । अनि भारतले पनि पेलिरहेको अवस्था छ, तर हामीले यसका विरुद्ध के गर्न सक्छौँ त ? के नयाँ नेतृत्वले यी आवाजहरुलाई सुन्ला ?
I still do not believe in our leaders. We educated and aware people should advise and provide feedback to the leadership team. It's our country and it's our time, so we "youth" should be the boss.
Post a Comment